Imię: Krystyna Amelia Nazwisko: Wereszycka

Córka Bernarda Oppenheima (1873-1935) adwokata i Karoli z domu Bergson. Miała siostrę Marylę. Rodzina, w zaborze rosyjskim, przeszła proces polonizacji, po 1918 r. przyjęli polską tożsamość. Ukończyła studia prawnicze, a tuż przed wybuchem wojny zdała egzamin i uzyskała aplikację adwokacką. W 1934 r. wyszła za mąż za Tadeusza Wereszyckiego (z domu Breustedt), inż. elektryka i kapitana WP. Mieli dwóch synów, Andrzeja (06.07.1936) i Jasia (06.07.1939). Latem 1939 r. objęła posadę w Dziale Śląskim Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu działającym przy bibliotece Narodowej w Warszawie. Jej mąż został zmobilizowany w 1939 r. i dostał się do radzieckiej niewoli, przebywał w Starobielsku, zginął w Katyniu. W 1940 r. nie poszła do getta. Razem z dwoma synkami, swoją siostrą Marylą Spat i jej córeczką Inką, przeniosła się do Komorowa. W marcu 1941 r. odwiedziła matkę w getcie, a latem jej matka opuściła getto i odwiedziła córkę w Komorowie. Ustaliły wówczas, że matka wyjdzie z getta. W tym celu Krystyna przeniosła się do wynajętego mieszkania na Idzikowskiego i zamieszkała z matką. W pobliżu mieszkała jej siostra Maryla Spat z córką Inką. W sierpniu 1942 r., razem z synami, matką, siostrą i siostrzenicą, przeniosła się do Dobrej koło Limanowej. Zamieszkali przy rodzinie Stopaków. Miały z siostrą aryjskie dokumenty. Po kilku miesiącach ktoś rozpoznał jej siostrę Marylę jako Żydówkę. Gestapo pytało kim jest Krystyna, ona twierdziła, że nie jest krewną Maryli. Niestety małe dzieci ją wydały. Cała rodzina zginęła w październiku lub listopadzie 1942 r., prawdopodobnie w więzieniu w Nowym Sączu.