Imię: Leopold Zygmunt Nazwisko: Niewiadomski

Mieszkał z żoną na Powiślu. Prowadził, jako buchalter, kilkanaście firm gastronomicznych. Na początku marca 1943 r. przyjął do swojego mieszkania Marcelego Bernickiego. Jego rodziców umieścił tymczasowo u swojej teściowej. Całej trójce wyrobił kenkarty na podstawie metryk, o które się postarał. Nauczył Marcelego buchalterii w gastronomii. Wystawił mu świadectwo pracy w jednej ze swoich firm, poświadczył je Arbeitsamcie. Jego żona zameldowała Bernickich. KIedy przyszło wezwanie na komisariat do Marcelego Biernackiego, nic mu nie mówiąc, sam załatwił sprawę (dał okup ?). Urządził pogrzeb zmarłemu śmiercią naturalną, latem 1944 r., ojcu Marcelego, zrobił też pamiątkowe zdjęcie. Również latem 44 r. żona urodziła synka. Wywiózł ja na letnisko do Michalina pod Warszawą, ale pozwolił Marcelemu zostać w mieszkaniu, ponieważ pobyt na wsi Żyda był niebezpieczny. Dla utrzymania pozorów zostawił w Warszawie całe biuro, choć był dla niego niedogodny dojazd do pracy. Niewiadomscy zostawili razem z Marcelim w Warszawie swoją służącą, Jadwigę Krakowiak (nazwisko okupacyjne), Żydówkę pracującą u nich. Zakupili też nowe naczynia, które musieli zabrać ze sobą. Nie chcieli przyjąć od Marcelego zwrotu poniesionych kosztów. Niewiarowski nie pobierał też opłaty od Marcelego w czasie pobytu rodziny na wsi. Przyjechał do Warszawy 27 lipca 44 r. i zaproponował Marcelemu przyjazd do Michalina, domyślając się, że tam wcześniej wejdą Rosjanie. Marceli odmówił.
Pp. Niewiadomscy dali kilka razy schronienie rodzinie Leszczyńskich, pożyczali im też pieniądze.
Dziewczynce żydowskiej Halince (nazwisko nieznane), którą uratowali, wyrobili metrykę i wyszukali miejsce pracy.