Imię: Anna Nazwisko: Kowalska

Córka Szymona Lubelskiego (ur.1884) i Marii z domu Papus (lub Papaur) (ur. 1886) .Mieszkała z rodzicami, 4 braćmi i 2 siostrami. Ojciec pracował w rzeźni miejskiej, matka prowadziła dom. W 1939 r. wyjechała do Warszawy, do ciotki, obie poszły do getta. Zamieszkały na Miłej w pokoju z trzema obcymi rodzinami. W getcie przechorowała tyfus. Przed łapankami do pracy ukrywała się w bóżnicy, która znajdowała się w tym samym domu. Pewnego razu Niemcy jednak ją złapali i wysłali do sprzątania siedziby Judenratu. W sierpniu 1942 r. wydostała się z getta przez cmentarz na Gęsiej. Na cmentarzu stali polscy szmalcownicy, zapłaciła im 80 zł, które miała przy sobie. Poszła do swojego przyszłego męża, który umieścił ją na kilka dni na Bednarskiej u rodziny Jana Januszko (małżeństwo z trójką dzieci). Później mieszkała przez rok u Katarzyny Kudłacik na Konopackiej. Zostawiła u niej swojego syna i poszła z mężem do oddziału Gwardii Ludowej w lasach wyszkowskich. Po rozbiciu grupy, w sierpniu 1943 r., uciekła do Warszawy. Ukrywała się na Woli, na Tyszkiewicza do powstania warszawskiego. Została wysiedlona z Warszawy, mieszkała do wyzwolenia na wsi. Po wyzwoleniu wróciła do Nowego Dworu. Okazało się, że Katarzyna Kudłacik, po wybuchu powstania, oddała jej syna do zakładu sióstr zakonnych. Przeżył i Anna odzyskała go w 1945 r.. W tym samym roku odnalazł się mąż.