Imię: Edward Nazwisko: Chądzyński

  • NIE
  • Mężczyzna
  • Edward
  • Chądzyński
  • ps. Edward
  • 1907-10-01
  • Warszawa
  • Tak
  • Z Warszawy
  • Ochota
  • Warszawa ul. Asnyka 6
  • Polak

  • Przed wojną był na 3 roku prawa, jednocześnie pracował u adwokata Bursze. Do 1940 r. nigdzie nie pracował. Później zatrudnił się w Zarządzie Miejskim, w dziale technicznym mieszczącym się w Pałacu Mostowskich. W 1940 r. zwrócił się do niego Jerzy Goldberg z prośbą o wyrobienie dokumentów aryjskich dla niego i jego rodziny. Nawiązał wtedy kontakt z Wydziałem Ewidencji Ludności w Ratuszu na pl. Teatralnym. Fałszowanie dokumentów stało się z czasem akcją zorganizowaną, w której brało udział wielu ludzi. Współpracował z konspiracyjnym biurem Delegatury Rządu w przygotowywaniu fałszywych dokumentów, dla Polaków i Żydów. Współpracował z kościołami parafialnymi: NMP na Rynku Nowego Miasta, z kościołem Św. Antoniego na Senatorskiej, skąd zdobywano metryki i akty ślubu. Dostarczył metryki jedenastoosobowej rodzinie Zdzisława Goldberga i wielu jego znajomym. Maciejowi Danielowi dostarczył dokumenty, pomógł w wyszukaniu mieszkania, także dla kilkunastu jego przyjaciół. Z akt ŻIH wiadomo, że wyrobił fałszywe dokumenty także: Jerzemu Goldbergowi, Bronce Feinstein, Marcelowi Metelmanowi, Halinie Petersburskiej, Rafałowi Pradze, Joli Tuwim, Felicji Stern, Jerzemu Ryneckiemu, Marii Chęciner, Markowi Marskiemu, Halinie Bagińskiej i wielu innym. Za swoją działalność był ścigany przez gestapo. Uniknął aresztowania.
    Z oświadczenia Bronisława Majewskiego: Chądzyński był członkiem ZWZ, a następnie KB. Od wczesnej wiosny 1940 r. do powstania warszawskiego zajmował się wyrabianie fałszywych dokumentów, w które zaopatrywał osoby poszukiwane i prześladowane. W czasie powstania warszawskiego walczył w szeregach K.B. na Starówce.
    Rozkazem połączonych Sił Zbrojnych, podpisanym przez Juliana Skokowskiego, gen. brygady, został 2 października 1944 r. odznaczony Krzyżem Walecznych "za zaopatrywanie w fałszywe dokumenty członków organizacji i osób poszukiwanych przez władze niemieckie"
    Z oświadczenia, z marca 1963 r., Jerzego Pytlakowskiego: Dzięki Edwardowi Chądzyńskiemu wielu znajomych i znajomych znajomych uzyskało aryjskie dokumenty.
    Z oświadczenia Macieja Daniela z grudnia 1962 r.: Daniel poznał Chądzyńskiego w 1941 r. przez Jerzego Goldberga i dostał od Chądzyńskiego fałszywe dokumenty (bezinteresownie). Chądzyński pomógł mu w znalezieniu mieszkania. Po aresztowaniu Daniela był z nim w kontakcie, dostarczał mu paczki i grypsy, w których podtrzymywał go na duchu A kiedy Daniel uciekł z transportu na Pawiak, załatwił mu nowe dokumenty. Po wojnie Daniel wielokrotnie zwracał się do Chądzyńskiego z propozycjami rekompensaty, a on zdecydowanie je odrzucał.
    Z oświadczenia, z marca 1963 r., Zdzisława Gloriana-Starzewskiego: Poznał Chądzyńskiego w 1939 r. przez swojego brata Jerzego Goldberga. Zaraz po wkroczeniu wojsk niemieckich do Warszawy, Chądzyński dostarczył całej jego jedenastoosobowej rodzinie fałszywe dokumenty. Później, na prośbę Starzewskiego, dostarczył dokumenty wielu jego znajomym. Dzięki temu wielu z rodziny i znajomych udało się przeżyć. Kiedy w 1942 r. Starzewski został aresztowany, Chądzyński dostarczał mu do więzienia paczki żywnościowe.
    Po wojnie w Warszawie, ul. Mickiewicza 27

  • powstanie w getcie, w getcie, wysiedlenie
  • administracyjne, działania Polaków, pomoc, praca
  • inna pomoc, konspiracja polska, Medal Sprawiedliwych, obcy człowiek, pomoc długotrwała