Imię: Fanny Gothajner Nazwisko:

Fanny Gothajner, z dwojgiem dzieci, przyjechała w 1939 r. z Łodzi do Warszawy. Zamieszkała na Nowolipie 7. W 1940 r. przyjechał z Równego jej mąż. W getcie mąż pracował w Judenracie. W 1942 r. zamieszkali przy Umschlagplatzu. Pracowali w Wertefassung. Starszego syna, Hansa, w 1943 r. wysłali na stronę aryjską do przyjaciela Fanny, lekarza Kowalskiego. Kilka dni później (4 lutego 1943 r.) wysłali na aryjska stronę młodszego syna, Ernesta. Ernest wyjeżdżał samochodem Wertefastung, z innymi Żydami. Niemcy zrobili rewizję, znaleźli nielegalnie wywożony towar, czterech Żydów, w tym Ernesta, rozstrzelali. Po kilku dniach, za zgodą pilnującego SS-mana, opuściła placówkę po stronie aryjskiej. Mąż został w getcie. Poszła do dra Kowalskiego, który zaprowadził ją do rodziny Słowakiewiczów, na Powsińską. Pan Słowakiewicz w tym czasie siedział w więzieniu, żona i córka, chore, żyły w ciężkich warunkach. Fanny była w telefonicznym kontakcie z mężem, błagała go żeby wyszedł. Mąż jednak, od śmierci syna, był załamany, nie chciał wyjść, w czasie selekcji trafił na Umschlagplatz. Został jednak zwolniony i zaczął pracę w szopie Toebensa, na Prostej. Ostatni list z getta napisał 23 maja 43 r. Mąż przysłał z getta do Słowakiewiczów dwie Żydówki. Słowakiewiczowie przyjęli je na kilka dni. Sprowadziły szmalcowników, których Fanny opłaciła. Natychmiast wysłała syna do Kowalskiego. Kiedy po kilku dniach odwiedziła syna, przyszło akurat Gestapo w poszukiwaniu Żydów. Na szczęście nie sprawdzali młodego Hansa. Kowalski zaprowadził ich wieczorem do mieszkania swojego znajomego. Po dwóch tygodniach wyjechali do Bukowej, koło Kielc, do państwa Millo, wysiedlonych z Włocławka. Fanny była tam dwa miesiące i wróciła do Warszawy, do Słowakiewiczów. Hans został został w Bukowej do końca wojny. Słowakiewiczowie traktują ją nadzwyczajnie dobrze, ona pomaga im w gospodarstwie. Wyprzedaje swoje rzeczy. Pomaga im Kowalski. U Słowakiewiczów zamieszkała żydowska para małżeńska z Danii, starsi ludzie, których wojna zaskoczyła w Polsce. Znali język polski, bo z Polski pochodzili. Pewnego dnia przyszli szantażyści i ich zabrali, już nie wrócili. Fanny mieszkała na Powsińskiej do końca powstania warszawskiego. Później została, razem ze Słowakiewiczową i jej córka Krystyną, wywieziona do Niemiec. Pracowała na wsi. Po wojnie wróciła do Polski, do syna