Imię: Tadeusz Nazwisko: nieznane

Dwudziestoletni Żyd. W getcie ukrywał się z matką. Dostał od Dorfmana adres rodziny Gołębiowskich po aryjskiej stronie. Z getta wyszedł po dachach na Lesznie. 24.06.1943 r. przyszedł do Jana i Genowefy Gołębiewskich. Obejrzał mieszkanie i wyszedł. Wrócił do Gołębiowskich po dwóch tygodniach. Został u nich do wiosny 1944 r. W tym czasie Jan skontaktował Tadeusza z Żydówka Zofią (kuzynką?) o dobrym wyglądzie, która poruszała się swobodnie po Warszawie. Zofia przynosiła mu ubrania na sprzedaż i pieniądze. Tadeusz nigdzie nie wychodził. Grał na koncertowych organkach, które kupił przy pomocy syna Gołębiowskich, Witolda. Ukrywał się, kiedy ktoś przychodził do gospodarzy. Wiosną 1944 r. poszedł do partyzantki. Jeszcze raz przyjechał do Gołębiowskich na kilka dni i wrócił do oddziału. W 1945 r. przed marszem na Berlin, już jako porucznik WP, przyjechał na motorze na Długosza, do mieszkania Gołębiewskich. Nie zastał gospodarzy, którzy jeszcze byli na wsi u rodziny. Wypytywał sąsiadów czy przeżyli. Na drzwiach mieszkania napisał pozdrowienia. Więcej wiadomości o nim nie ma.