Imię: Hadasa Nazwisko: Mincberg

Wojna zastała ją w Sosnowcu, u siostry. Przeżyła tam zabieranie przez Niemców mężczyzn do obozu, wypędzanie Żydów do prac porządkowych. Wyjechała z siostra i jej rodzina do Wolbromia, Krakowa. Wróciła do Kraśnika, żeby pożegnać się z matką. Potem szukała możliwości ucieczki. Po wielu próbach, trafiła na Polaka, który ją przenocował, nakarmił, zaopatrzył w bieliznę i załatwił podwózkę na stacje poza Kraśnikiem. Po trzech dnia dotarła do Warszawy. W pociągu poznała kobietę, która zaoferowała jej nocleg u swojej krewnej. Krewna przyjęła ją dobrze, nakarmiła, ale przyszedł jakiś mężczyzna, który wykrzyczał *ty Żydówo, ty zabiłaś naszego Pana Jezusa...*. Zabrano jej chustę, pieniądze, pierścionek. Nie mając wyjścia, zaczęła krzyczeć, kazali jej wyjść. Kiedy wybiegła z mieszkania, została otoczona przez małych chłopców krzyczących *Jude*. Ledwie dowlokła się na dworzec. Pojechała do Radomia, ale rannym pociągiem wróciła do Warszawy. Brudna, z opuchniętymi oczami poszła do biura ewidencji, gdzie dostała adres kuzynki ukrywającej się na aryjskich dokumentach w Warszawie.