Imię: Danuta Nazwisko: Mittelband

Córka Abrahama Einfelda i Heleny z domu Kelmholc (?). W 1939 r. wyjechała na wschód. Dotarła na Kaukaz, gdzie pracowała w sowchozie do lipca 1942 r., kiedy weszli Niemcy. Wróciła do Polski, do Warszawy. Po drodze zgłosiła się do Arbeitsantu, podała za Polkę i dostała dokumenty na nazwisko Pawłowska. Zaskoczyło ją getto, nie wiedziała co z matka i babką. Pojechała do Brwinowa, gdzie przebywała niania. dowiedziała się, że niania poszła z matka i babką do getta. Kiedy babka zmarła na tyfus, a matka została zabrana do transportu, wróciła na stronę aryjską. Niania mieszkała u swojej siostry, która miała męża Ślązaka uważającego się za Niemca, nie zgadzała się na przyjęcie Danuty. Znajomi Polacy poradzili Danucie, że zwróciła się do RGO, powiedziała, że została wysiedlona z Baranowicz. Dostała pracę w majątku na Bródnie, gdzie pracowała przy dojeniu krów. Właścicielka majątku powiedziała inspektorowi, że Danuta ma wykształcenie i może mieć lepszą pracę. Została przeniesiona do Rembertowa do biura kolczykowania bydła. Musiała zamieszkać z ludźmi, którzy wypytywali ją skąd pochodzi, dlaczego nie ma rodziny i dlaczego się nie modli. Bardzo się bała. Współlokatorzy mieli kontakty z konfidentami. Czasami zdradzała ja jej niewiedza. Radziła np. podać na Wigilię wędlinę. Zaczęto podejrzewać, że jest Żydówką. Poskarżyła się znajomym w Warszawie i zaczęli ją odwiedzać mężczyźni, którzy uchodzili za jej znajomych, a syn znajomych nawet za narzeczonego. Tak przeżyła do października 1944 r. Wtedy poznała rodzinę nadleśniczego, który był komendantem AK. Zaprzyjaźniła sie z bimi, została wciągnięta do konspiracji. Do 1946 r. mieszkała w Rembertowie.

Po trzech stronach relacji, maszynopis kończy się w połowie zdania.