Imię: Helena Nazwisko: Szczęśniak

Helena Szczęśniak była córką wychrzczonej Żydówki, o czym wiedzieli wszyscy lokatorzy kamienicy, w której mieszkała. postanowiła, że nie pójdzie do getta, ponieważ czuła się katoliczka, była ochrzczona. Pomimo komentarzy sąsiadów, anonimów jakie dostawała, wytrwała w tym postanowieniu. W październiku 1942 r. przyjęła do swojego dwupokojowego mieszkania żydowską rodzinę Duniec z Chełma. Było to trzech braci i siostra, a przez jakiś czas również ich przyjaciółka. Wścibska sąsiadka Piotrowska poinformowała wszystkich lokatorów, że Helena przechowuje Żydów. W lutym 1943 r. rodzina Duniec musiała się wyprowadzić. W kwietniu 1943 r. zgodziła się przyjąć inną rodzinę żydowską, Birmanów, inż B.P. i jego żonę Wandę. Niestety, Birmanom było trudno rozstać się z liczną rodziną, zostali wywiezieni do obozu w czasie powstania. Oboje wyskoczyli z pociągu, ale tylko Wanda przeżyła i 20.04.1943 r. dotarła do mieszkania Heleny. Helena ukrywała ją raz w szafie, raz w ubikacji, w kredensie. Albo godzinami kładła ją w zasłanym łóżku. Pewnego dnia zapukali do drzwi policjanci, zaryzykowała, udawała, że nikogo nie ma w domu, pomimo gróźb zza drzwi. Wtedy Wanda przeprowadziła się na kilka dni. Żyły wprawdzie jak siostry, ale w ciągłym napięciu. W 1944 r., w czasie bombardowania Pragi, schodziły do piwnicy. Oczy lokatorów były skierowane na Wandę, lokatorzy głośno komentowali. 14 września weszli na Pragę Rosjanie i Wanda była wolna.