Imię: Henryka Nazwisko: Shejnberg

Córka Szmula i Zlaty z domu Wohlgeruch. Miała pięć sióstr (Mania, Hela, Ala, Irena, Cesia, Irena) i czterech braci (znane imiona trzech: Dawid, Jekiel i Szymon). Ojciec był właścicielem przedsiębiorstwa transportowego, kina i nieruchomości. Rodzina była zamożna, rodzice religijni. Matka przed wojną była dwa razy w Palestynie (1925 i 1934 r.), gdzie też mąż miał majątek, przywiozła Torę do bóżnicy, którą finansowali. Henryka była najmłodsza. Do getta poszła z rodzicami. Jej starsze rodzeństwo, z rodzinami również znalazło się w getcie. Utrzymywali się głównie ze sprzedaży biżuterii. Rodzeństwo i rodzice pracowali w szopach. Henryka, która nie pracowała, ukrywała się czasie akcji wysiedleńczych w piwnicach, została oddzielona od rodziców. Jedna z sióstr, Irena, znalazła się w obozie w Poniatowej, z którego uciekła, ukrywała się po stronie aryjskiej, przeżyła. Reszta rodzeństwa z rodzinami i rodzice zginęli w Treblince lub na Majdanku. W czasie powstania w getcie, Henryka została wyciągnięta z bunkra i wywieziona do Majdanka. W lecie 1943 r. zgłosiła się do transportu do pracy do Radomie, jak poinformowali Niemcy, ale została wywieziona do Birkenau. Brała udział w tzw. marszu śmierci, z odmrożonymi nogami. Po wojnie trafiła do Szwecji, Izraela.