Imię: nieznane [matka Józefy Dembowskiej] Nazwisko: Rojer

Wyszła za mąż za Pinkusa Rojera. Miała czworo dzieci, jedna córeczka zmarła w wieku 1 roku, druga Chana (Józefa Dembowska) żyła, i dwaj synowie Josek i Szaja (zmarł w getcie z głodu). Mąż był rzeźnikiem, ona pracowała w jatce na bazarze na Radzymińskiej 27. Drewniany dom na Wołomińskiej, w którym mieszkali, spalił się przed wojną, przenieśli się na Twardą, ten dom też się spalił, zamieszkali na Ząbkowskiej. Do getta poszli całą rodziną do mieszkania znajomego na Miłej. Później znaleźli mały pokój na poddaszu na Pawiej, z mężem, dziećmi, teściową Pesą i siostrą Taubą (?) Rubin. Wychodziła z getta na handel, część żywności sprzedawała, resztą karmiła rodzinę. Została złapana po aryjskiej stronie, siedziała w Gęsiówce. Starszy syn zmarł, a młodszy syn z córką plątali się gdzie mogli. Siadywali pod więzieniem. Pracowała w pralni i przez maglarza posyłała dzieciom jakieś jedzenie, ćwiartki chleba, zupę. Dzięki temu dzieci mogły przeżyć. Pewnego dnia jacyś ludzie zorganizowali jej widzenie z córką, kazała wtedy córce uciekać z getta na Pragę, gdzie, jak uważała pomogą córce przeżyć. Potem została rozstrzelana, prawdopodobnie wiosną 1942 r. na podwórku sądów. Jej mąż był w getcie w Otwocku.