Imię: Helena Nazwisko: Łuczyniec

Córka Żydówki Soni Bauman i Polaka Stanisława Żołędowskiego, stolarza meblowego. Rodzice pochodzili z Węgrowa, w 1905 r. przeprowadzili się do Warszawy i kupili na Grochowie działkę z małym domkiem. Miała trzech braci, Kazimierza, Stanisława i Edmunda. Ojciec zdecydował, że dzieci muszą wychowywać się w religii katolickiej. Ojciec zmarł młodo. Matka, dzięki pomocy znajomego, założyła na swojej działce skład z materiałami opałowymi. Helena wyszła za mąż za Władysława Łuczyńca, z polsko-ukraińskiego małżeństwa. Ślub wzięli w cerkwi. Mąż miał zakład stolarski na Brzeskiej, który prowadził również w czasie okupacji. Mieli troje dzieci, Lidię (ur. 1937 r.), Romualda (ur. 1942 r.) i Krystynę (ur. 1943 r.). Helena , w czasie okupacji, pracowała w restauracji na Targowej. Miała wygląd semicki, kilkakrotnie z tego powodu była aresztowana, ale miała dobre swoje dokumenty. Matka prowadziła swój skład opałowy na Korytnickiej. W 1944 r, zmarła jej najmłodsza córka, Krystyna.