Imię: Brucha (Bronka) Nazwisko: Lewi

Ojciec, Jakub Lewi miał w Gostyninie sklep szkła i porcelany. Był prezesem organizacji ortodoksyjnych Żydów w Gostyninie, prezesem gminy żydowskiej, radnym miejskim. Matka Elka nie pracowała. Brucha miała sześcioro rodzeństwa, Szmula, Bajlę, Miriam (Maria Lewińska-Kurowska), Lubę, Chaję (Halina) i Mojszego. W 1932 r. przeprowadzili się do Warszawy. W Warszawie otworzyli rodzinną wytwórnię bielizny damskiej i pościelowej. W czasie bombardowania Warszawy w 1939 r., chowali się w piwnicy, matka została ranna w nogę. Część mieszkania została zbombardowana, został tylko 1 pokój z kuchnią. Żyli ze sprzedawania zapasów towaru. W getcie wychodziła z siostrą Miriam poza mury getta na handel. Ojciec zmarł w czerwcu 1941 r. Po zmniejszeniu getta rodzina przeniosła się na Miłą. Jej siostra Maria wyszła z getta, później wyszła Chaja. Brucha też wyszła z getta, dwa razy. Pierwszy raz na Elektoralną, do pokoju sióstr Miriam i Chaji, nie mogła wtedy wychodzić, bała się, wróciła do getta. Drugi raz pojechała na wieś pod Łochów ze swoim malutkim siostrzeńcem Imkiem. Przywiozła go do Warszawy po aresztowaniu Miriam i Chai. Potrącił ją tramwaj, trafiła do szpitala na Senatorskiej. Maria zabrała ją ze szpitala na wieś do Zieleńca, dokąd wyjechała z małym Imkiem. Pewnego dnia zobaczyła jak Niemcy rozstrzelali Żydówkę z dziećmi. Powiedziała, że chce wracać do getta, był koniec 1942 r. Zginęła.