Imię: Maria (Masza) Nazwisko: Majerczyk

Jej rodzice pochodzili z Litwy. Ojciec, Abram Malczer, pracował w rodzinnej fabryce czekolady *Patria*. Był technologiem. Matka, Chawa z domu Szwarc nie pracowała. Rodzina była liczna, Masza miała 5 braci (Natan, Arek, Jakub, Heniek i Leo), i 2 siostry (Rózia i Sonia). Wyszła za mąż za Izaaka Chaima Majerczyka, doradcę prawnego i buchaltera w wielu firmach. Mieli troje dzieci: Joannę, Tolę i Niutka. Jej mąż z synem wyjechali na wschód w 1939 r. Ona z córką Joanną wyjechały w grudniu 1939 r. do Warszawy. Dostała dokumenty swojej łódzkiej przyjaciółki, Haliny Witkowskiej, i na tych dokumentach przeżyła całą wojnę. Miała bardzo dobry wygląd. W Warszawie wynajęła pokój sublokatorski na Jasnej 17. Mieszkała tam z córką przez rok, do grudnia 1940 r. W tym czasie zarabiała jeżdżąc do Łodzi dla Żydów, którzy uciekli do Warszawy. Przywoziła im ich dobytek. Córka miała semicki wygląd, więc znalazła jej miejsce w Chotomowie u Sióstr Służebniczek. Co niedzielę odwiedzała córkę. Maria zmieniała mieszkania i pracę. Najdłużej, do powstania warszawskiego, pracowała w niemieckiej firmie spedycyjnej, której właściciel orientował się w jej sytuacji. 01.08.1944 r. pojechała do Chotomowa, do córki. Została u sióstr do wysiedlenia. W połowie zakładu Niemcy urządzili szpital. Maria znała doskonale niemiecki i potrafiła wynegocjować z Niemcami warunki wysiedlenia. Zakład dostał trzy wagony kolejowe. Jeden dla krów, drugi dla dzieci (było ich około 60), trzeci na bagaże, zapasy jedzenia i małe dzieci pod opieką sióstr. Dotarli do Częstochowy, a stamtąd do Krasic, małej wsi, gdzie sierociniec zajął budynek szkolny. Uczyła tam dwie najmłodsze klasy. Po wyzwoleniu pojechała z córką do Łodzi.