Relacja 301-5389; w Archiwum ŻIH

Joachim Hübner, rocznik 1881, przed wybuchem wojny mieszkał we Lwowie. Po wkroczeniu Niemców znalazł się w tamtejszym getcie. 1 grudnia 1941 - z żoną, synem, synową i wnukiem Stefanem - uciekł do Warszawy, gdzie ukrywał się na ul. Garwolińskiej. Ciągłe zmiany mieszkań przez szantaże. Syn i synowa zginęli 9 czerwca 1943, zadenuncjowani na gestapo. W momencie wybuchu powstania warszawskiego Hübner z żoną i wnukiem mieszkał na ul. Hajoty 39. We wrześniu 1944 wypędzono ich do Pruszkowa; po drodze uciekli do Włoch pod Warszawą. 15 marca 1945 roku wrócili do Warszawy. Relacja spisana 10 lipca 1945.