Wywiad USC 5227– Max Lewit

Max Lewit, ur. 24.11.1911 w Warszawie, syn Arona i Rachel z d. Zilberman. Miał dwóch braci starszego Menachema Mendla i młodszego Icka Dawida. Rodzina była religijna. Wszyscy synowie pomagali ojcu w prowadzeniu biznesu - fabryki i sprzedaży mebli. W czasie wojny ożenił się z Bronią Brachą Jucht, urodziła im się córka Szewa. Max na początku wojny przeszedł na stronę rosyjską, ale po dwóch miesiącach wrócił. Był początkowo w Warszawie, gdzie zarabiał wyrabiając materace dla Niemców. Potem przeniósł się z rodzicami, żoną i dzieckiem do Falenicy, gdzie mieli willę. W Falenicy musieli przenieść się do getta. Max - a później również jego bracia - pracował w niemieckim tartaku. W czasie wysiedlenia został zabrany z całą rodziną do pociągu do Treblinki. Właściciel młyna wyreklamował swoich pracowników z pociągu, więc Max stracił całą rodzinę, ale sam przeżył wysiedlenie. Po jakimś czasie razem z braćmi uciekli z Falenicy do getta warszawskiego. W czasie powstania w getcie był razem z braćmi w bunkrze. Jego bracia zostali zabici. Max, razem z grupą pracowników fabryki mebli, do których dołączył na Umschlagplatzu, został wywieziony do obozu pracy Treblinka 1. W obozie był 14 miesięcy, pracował jako stolarz. W drugiej połowie lipca 1944, Niemcy zlikwidowali obóz, zabijając w lesie wszystkich Żydów. Maxowi, który nie został ranny, udało się w nocy wyjść z grobu razem z trzema innymi osobami. Do wyzwolenia ukrywał; się w lesie, pomagał mu polski chłop. Po wyzwoleniu ożenił się ponownie i wyjechał z żoną do USA. Zmarł w 2001 roku.

Córka Maxa Lewita, Cecilia Feder, wydała jego wspomnienia: "One in a Million: A Memoir by Max Lewit, Miracle Survivor of the Treblinka Work Camp 1911 - 2001"

USC Shoah Foundation – The Institute for Visual History and Education Leavey Library 650 West 35th Street, Suite 114 Los Angeles, CA 90089-2571
https://vhaonline.usc.edu