Wywiad USC 28878 - Alfred Zajdorf

Urodzony w Łodzi w 1928 r., jedynak. Z getta łódzkiego wyszedł z ojcem w lutym 1940 r. Na dworcu w Warszawie ojciec został zastrzelony przez Niemców. Z dworca zabrał go obcy mężczyzna i zaprowadził do siebie na Grochów. Mieszkał z nim do 1942 r. Pracował jako nieletni doliniarz (złodziej kieszonkowy) na zlecenie opiekuna. Obracał się w towarzystwie złodziei, alfonsów i prostytutek. W 1942 r. ks. Stanisław z parafii grochowskiej wywozi go na lubelszczyznę, do wsi Przytoczno. Tam pracuje w majątku, który przejęli Niemcy. Kilkukrotnie zmienia miejsce pobytu u okolicznych pracowników majątku. Dalej kradnie, teraz już na potrzeby swoich gospodarzy. Ma kontakty z okoliczną partyzantką. W sierpniu 1944 r., kiedy Niemcy uciekają z majątku, on też rzuca pracę i jedzie do Lublina, pod fałszywym nazwiskiem, bez dokumentów, wstępuje do wojska. Z wojskiem dociera do Łodzi, szuka rodziny, bez powodzenia. Mieszka w domu dla bezdomnych i tam zostaje aresztowany przez Rosjan, razem z innymi mieszkańcami podejrzanymi o szpiegostwo. Dostaje wyrok dożywocia. Niespodziewanie, po dwóch latach zostaje zwolniony. Po wyjściu z więzienia pracuje w sklepie w Łodzi. Potem (data nieznana) wyjeżdża do Danii.