Relacja O3/3349; w Archiwum Yad Vashem

Stefania Pawłowska w 1937 kończy Akademię Stomatologiczną w Warszawie. Po wybuchu wojny ucieka do Włodzimierza Wołyńskiego. Po wkroczeniu Niemców pracuje nadal jako lekarka. We wrześniu 1942 ucieka z mężem do Uhruska. Podają się za uciekinierów z Łucka; miejscowy wójt wystawia im dokumenty aryjskie. Przenoszą się do Lublina. Stefania pracuje jako kierowniczka laboratorium w niemieckim szpitalu wojskowym. Niemcy proponują, żeby podpisała Volkslistę, nie zgadza się. Wyjeżdża z mężem do Warszawy. Nawiązują kontakt z dawnymi wykładowcami z Akademii Stomatologicznej: prof. Meissnerem i prof. Nitschem. Dzięki pomocy Meissnera Stefanii udaje się dostać odpis przedwojennego dyplomu ze zmienionym aryjskim nazwiskiem. Zmienia często kryjówki. Po wojnie mieszka w Łodzi, tam robi doktorat. W 1957 wyjeżdża z mężem do Izraela.
Relacja nagrana w 1967 roku w Hajfie przez Idę Gliksztajn – Jarkoni.