Relacja O3/1871; w Archiwum Yad Vashem

Ludwik Ilżecki urodził się 11.07.1939 w Katowicach, jako syn Maksa i Selmy Ilżeckich. Jego ojciec był kupcem. Wkrótce po wybuchu wojny rodzina przenosi się do Warszawy. Rodzice oddają Ludwika na przechowanie służącej; płacą za jego utrzymanie. Ludwik zostaje po aryjskiej stronie, jego rodzice giną. Prawdopodobnie w 1942 opiekunka oddaje Ludwika do niemieckiego domu sierot w Chorzowie. Uchodzi za dziecko aryjskie mimo obrzezania. Po wyzwoleniu w 1946 zostaje przeniesiony do Żydowskiego Domu Sierot, a w 1948 - do Domu Dziecka w Bielsku. Odnajduje go mieszkająca w Nowym Jorku siostra matki, ciotka Petrinik. W 1957 Ludwik wyjeżdża do Izraela, służy w wojsku i uczy się w szkole lotniczej. Odnajduje go kolejna ciotka, siostra ojca, Rosa Tok. Obydwie ciotki walczą o to, by mieć Ludwika blisko siebie. Relacja spisana 25.04.1960 w Hajfie, przez Janinę Masłowską.