Relacja O3/1647; w Archiwum Yad Vashem

Jerzy Dembinski, nauczyciel. Urodzony w rodzinie zasymilowanej, w domu mówiło się po polsku, nie znał tradycji żydowskiej. Ojciec – właściciel stacji benzynowej. Na początku 1940 musieli opuścić mieszkanie na ul. Wolskiej i przenieść się do getta. Kiedy zaczęła się Wielka Akcja postanowili wyjść na aryjską stronę. Wychodzą matka, ciotka i Jerzy. Ojciec zostaje w getcie, ginie później, zastrzelony w czasie próby ucieczki z pociągu jadącego do Treblinki. Wysiedleni w sierpniu 1944, trafiają do obozu przejściowego. Po opuszczeniu obozu rozdzielają się, Jerzy stara się przeżyć osobno. Żyje z tego, co udaje mu się wyżebrać lub zarobić, jest jednak rozpoznawany jako Żyd i wyganiany. Trafia do sierocińca w Krakowie, po wyzwoleniu wraca do Warszawy, mieszka w Domu Dziecka w Otwocku. Jego matka umiera tuż po wyzwoleniu, ciotce udaje się przetrwać.
Relację spisała w 1960 roku Ida Gliksztejn.