Relacja O3/1615; w Archiwum Yad Vashem

Urodzona w 1917, w zamożnej rodzinie. Wychodzi za mąż w październiku 1939. Do 1942 żyje z rodziną w getcie, nadal dobrze im się powodzi – jej ojciec ma hurtownię torebek i Volksdeutscha za wspólnika, gwarantującego działalność. W czasie Wielkiej Akcji Anna pracuje w szopie Toebbensa, później wychodzi na aryjską stronę i do powstania warszawskiego ukrywa się na Żoliborzu, w mieszkaniu Henryka Szypera, razem z siostrą, bratową i jej dzieckiem. Jej mąż ukrywa się w innym miejscu. Ojciec, Mosze Płomnik, ginie w Treblince, siostra Mania – w Ravensbrück, w 1945; brat Józef ginie zastrzelony w 1942. Z obozu przejściowego w Pruszkowie Anna zgłasza się do transportu na roboty do Niemiec, trafia pod Hamburg, do fabryki broni w Beutzenburg. Ucieka z Niemiec tuż przed końcem wojny, dociera do Warszawy w maju 1945, pierwszego dnia spotyka się z mężem. Po wojnie emigruje do Izraela.

Relację spisała w 1960 Ida Gliksztejn