Relacja O3/1608; w Archiwum Yad Vashem

Rocznik 1921, córka Josefa i Hindy. Jej rodzice, cztery siostry i trzej bracia zginęli w czasie okupacji, czwarty brat zaginął. W 1939 jej rodzice z częścią rodzeństwa mieszkają na Targówku, prowadząc sklep; ona sama z bratem Majerem prowadzi drugi sklep w Wawrze i tam mieszka. We wrześniu 1939 Róża postanawia z bratem uciekać na Wschód. Docierają do Hrubieszowa, Majer decyduje o powrocie do domu. Dom rodzinny Na Targówku zostaje zbombardowany, cała rodzina mieszka w Wawrze. Przenoszą się do getta warszawskiego, niemal cała rodzina ginie, Róża wychodzi na aryjską stronę. Znajduje schronienie na Saskiej Kępie, później pracuje u barona Stackelberga, przeżywa bandycki napad. Przez jakiś czas pracuje u Volksdeutschki, unika aresztowania, znajduje posadę opiekunki u niejakich Kemnitzów w Chyliczkach. Udaje jej się zgasić podejrzliwość córki gospodyni, która jest w AK. Zyskuje jej zaufanie pobożnością, rozprowadza konspiracyjne gazetki. Po wejściu Rosjan do Piaseczna porzuca posadę i rusza z innymi do Warszawy.
Po wojnie emigruje do Izraela.
Relację spisała w 1959 roku Ida Gliksztajn.