Relacja O3/1335; w Archiwum Yad Vashem

Efraim Krasucki, rocznik 1905, przemysłowiec, do wybuchu wojny – w Lublinie. Dalej prowadzi swoje przedsiębiorstwo, fikcyjnie przekazane Polakowi. Oskarżony przez niemieckiego Treuhandera Weissa, uwięziony na Zamku. Zwolniony, nie może wrócić do firmy; pracuje jako kierownik Komisji Sanitarnej w getcie. Po likwidacji getta ucieka do Warszawy. W 1943 wiąże się z AK. Współpracuje też z Poalej Syjon. Żona Dora i 11-letni syn Aleksander giną w czasie powstania warszawskiego. Efraim, ranny, przechodzi trepanację czaszki; do stycznia 1945 leży w szpitalu w Brwinowie. W 1950 emigruje do Izraela.
Relację spisała w 1959 roku Ida Gliksztajn.