Relacja 301-5078; w Archiwum ŻIH

Ludwik Dobrzański przyjeżdża z Katowic do Warszawy na początku wojny. Jest w getcie, pracuje w szopie Schultza. W 1943, w czasie powstania, zostaje postrzelony, koledzy pomagają mu wydostać się na aryjską stronę; ukrywa się na Stalowej. Zadenuncjowany, zostaje aresztowany i osadzony na Pawiaku. Przed rozstrzelaniem ratuje go znajomość niemieckiego; do sierpnia 1944 pracuje na Pawiaku jako tłumacz. Ucieka z transportu do Pruszkowa, ukrywa się w opuszczonym budynku w Piastowie. Relacja spisana w 1957 roku.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl