Relacja 301-1936; w Archiwum ŻIH

  • Ludwika
  • Dawidowicz-Wiener
  • relacja
  • nie
  • po wojnie
  • polski
  • Mężatka, miała syna i córkę. Jej dom w Częstochowie znalazł się w getcie. Mąż, który miał 65 lat nie pracował, było im ciężko się utrzymać. Córka wyjechała do Warszawy. Kiedy na jesieni 1942 r. zaczęła się likwidacja getta, rodzina kazała jej wyjść z getta. Znajomi załatwili dokumenty aryjskie i poradzili, żeby wyjechała do miejsca gdzie nikt jej nie zna. Wyjechała do Warszawy. Dostała pracę kucharki u hr. Jerzego Ostrowskiego na Marszałkowskiej 25, przeniosła się do Piaseczna, do pp. Malanowskich, jako gospodyni. Pracowała tam 9 miesięcy. Później znów zmieniła pracę, z ogłoszenia, u młodego małżeństwa z dzieckiem. Pracowała u nich do powstania warszawskiego. W czasie powstania piwnicami dotarła do córki, na Koszykową. obie zostały wysiedlone do Miechowa. Pracowała w klasztorze. Doczekała wyzwolenia. Po wyzwoleniu wysłała córkę do Częstochowy, dowiedziała się, że mąż, syn, zięć i bracia zginęli w Treblince. Po wojnie wróciła do Częstochowy.

    Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
    ul. Tłomackie 3/5
    00-090 Warszawa
    secretary@jhi.pl
    www.jhi.pl