Relacja 301-1482; w Archiwum ŻIH

W czasie pierwszej akcji wysiedleńczej w 1942 r. wyszła z getta z ojcem, matką i bratem. Zaopiekowali się nimi państwo Grabowscy. Ich syn, Lesław (Lenek), chodził do szkoły z synem Grabowskich, Waldemarem. Diana zamieszkała u nich, a pod koniec roku wyszła za mąż za ich syna. Zaczęła uczęszczać na tajne komplety, które odbywały się w domu Grabowskich. Koleżanki, które były z nią na kompletach, znała jeszcze przed wojną i miała do nich zaufanie. W początkach 1944 r. zadenuncjował Dianę Żyd, łodzianin, konfident Gestapo. Została aresztowana. Cztery dni była na Szucha, później trafiła na Pawiak. Po dwóch tygodniach została wywieziona do Lublina, do więzienia na zamku, jednego z najgorszych. Po kolejnych 3 tygodniach trafiła na Majdanek. Rodzina Grabowskich podejmowała starania, żeby wydostać ją, najpierw z więzienia, później z Majdanka, bez rezultatów. Kiedy zbliżał się front radziecki, Niemcy wywozili więźniów pociągiem do Oświęcimia. W Częstochowie był postój, podczas którego uciekła z wieloma innymi kobietami. Ale nie znały miasta i trafiły do obozu. Została zamknięta na trzy dni w bunkrze bez jedzenia i picia. W obozie spotkała wiele kobiet z Warszawy. Została skierowana do pracy w fabryce amunicji, jako kontrolerka. 17.01.45 r. uciekli SS-mani. Była wolna. Jej mąż zginął w powstaniu warszawskim.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl