Relacja 03/6818; w Archiwum Yad Vashem

Ewelina Winter, rocznik 1922, córka Izydora i Róży z domu Rager. W 1942 opuszcza Lwów w czasie wielkiej akcji likwidacyjnej getta. Wyjeżdża do Warszawy, tleni sobie włosy. Już pierwszego dnia pada ofiarą szmalcowników, którzy zabierają jej dobytek. Ratuje ją pomoc innych młodych Polaków. Przez rok mieszka w Warszawie, przyjeżdża jej mąż. W 1943 donosi na nią inna Żydówka, aresztowana i zmuszona do wydania ukrywających się Żydów. Winterowie uciekają do Rymanowa, gdzie Ewelina udaje Volksdeutschkę. W 1944 jedzie do Krościenka. W lutym Winterowie jadą do Lwowa. Mieszkają u znajomych, których co chwila muszą obłaskawiać częściami swojego dobytku.
Relację spisała w 1947 roku w Bytomiu Ida Gliksztajn.