Relacja 03/3235; w Archiwum Yad Vashem

Józef Atłasowicz, syn Jakuba i Chany z domu Lindwasser, rocznik 1922. Jego ojciec jest stolarzem. W czasie wojny są w getcie, pracują w szopie Schillinga. W czasie Wielkiej Akcji matka Józefa i jego siostry zostają wywiezione do Treblinki. Józef i jego ojciec krótko walczą w czasie powstania w getcie; zostają zatrzymani przez Niemców. Uciekają z transportu do Treblinki, ukrywają się; czekają w Hotelu Polskim na znalezienie im kryjówki. W lipcu 1943 zostają przewiezieni na Pawiak, ocaleni w czasie selekcji pracują później obaj w warsztatach stolarskich. W lipcu 1944 uciekają z Pawiaka. Przez kilka dni biorą udział w Powstaniu Warszawskim; ukrywają się w zburzonej kamienicy, tam zastaje ich wejście Rosjan w styczniu 1945. Po wojnie Józef Atłasowicz przeprowadza Żydów przez granice w ramach akcji Bricha; zostaje na krótko aresztowany. Studiuje na Politechnice we Wrocławiu. Pracuje w poselstwie izraelskim. W 1950 roku wyjeżdża z ojcem do Izraela.
Relację spisała w 1967 roku w Izraelu Ida Gliksztajn-Jarkoni.