Dziennik Pinkusa Blumenfelda, sygn. 2127; w Archiwum Ghetto Fighters' House

Pamiętnik dostarczony przez Wandę Rotenberg. Przepisywany z odbitki fotograficznej, niektóre słowa są źle odbite i nieczytelne. Pisany w okresie 8.08.-2.10.1944 r. przez mężczyznę, który ukrywał się z nieletnim synem Jurkiem po stronie aryjskiej. Był bratem Diany Blumenfeld, znanej żydowskiej śpiewaczki. Blumenfeld opisuje dzień po dniu od 1 sierpnia do 10 października 1944 r. Ukrywał się w budynku na Krakowskim Przedmieściu róg Podwala. Był to warsztat z zabitymi oknami i drzwiami, w tylnej części była kryjówka, schowek bez okien. Woda i zlew były w zewnętrznej części lokalu. Właściciele warsztatu mieszkali na Rynku Starego Miasta. Mieli ograniczone zapasy żywności, ale nie głodowali. Na piętrze nad nimi usadowili się Niemcy, których rozmowy czasami słyszeli. Słyszeli odgłosy walki, widzieli palące się dookoła domy. Widzieli siostry (polskie) niosące nosze z rannymi (?) do Zamku. Pinkus czuwał, nadsłuchiwał. Jurek czytał i lepił z plasteliny. Obok, w tylnej części budynku, był lokal malarza szyldów, z którego Pinkus usiłował przebić się do następnego lokalu. Czasami pomagał mu Jurek. 27.08 przebił się do tego lokalu. Był to warsztat blacharski. Za nim był plac kościoła Św. Anny. Niestety dalej byli Niemcy. Wyłączona została woda. 30.08 zauważył rozbita kolumnę Zygmunta, kolumna roztrzaskana była na dwie części, ale figura króla stała. 12.09. widział jak Niemcy wysadzili Zamek. Od połowy września, kiedy kończy się jedzenie, poszukują razem z synem zapasów w sąsiednich lokalach, do których się powoli przebijają. Największym problemem jest brak dostatecznej ilości wody. Zaczynają spędzać dni głównie w kryjówce, przez uszkodzone pociskiem drzwi codziennie wchodzą obcy ludzie. Pamiętnik urywa się 10 października. Wiadomo, że obaj zginęli. Pamiętnik przekazała żona Pinkusa, która ocalała pod Warszawą.

The Ghetto Fighters' House Archive
D. N. Western Galilee 25220
Israel