Zofia i Stefania Orłowskie pracowały w szopie...

Zofia i Stefania Orłowskie pracowały w szopie Schulza. Jerzy, który miał już 11 lat, również pracował. Kazimierza ukrywano pod maszynami.
W czasie wielkiej akcji w szopie czasem odbywały się selekcje. Za którymś razem Zofia Orłowska z synami i bratem uciekli na strych. Znaleziono ich i kazano zejść na dół. Biegł za nimi żydowski policjant, który chciał ich zabrać. Wujek Edek powiedział do niego, że jak zabierze tę kobietę i dzieci, to na śmierć. Policjant puścił ich wolno.

Cz. I
Powrót męża autorki z terenów okupacji radzieckiej do Warszawy. Warunki życia w getcie warszawskim: głód, epidemie. Wielka akcja latem 1942 r., organizacja szopów, selekcje pracowników szopów. Autorka wraz z mężem i córką przedostała się na tzw. aryjską stronę. Zagrożenie ze strony szantażystów. Autorka straciła nogę wyskakując z tramwaju w ucieczce przed agentami gestapo. Powstanie warszawskie. Podczas ewakuacji ludności po powstaniu autorka wraz z mężem zbiegła z transportu i do wyzwolenia przebywała w Brwinowie.
Cz. II
Sceny z życia w getcie warszawskim. Konieczność wyprzedaży majątku. Funkcjonowanie szkół. Niemcy strzelają do dzieci szmuglujących żywność.

Autorka po wojnie osiadła we Francji. Pamiętnik przekazany do ŻIH przez córkę autorki.

Rękopis, s. 1-69, format 215 x 170 mm (2 zeszyty); s. 1-24, format: 270 x 210 mm, jęz. polski
Odpis: maszynopis, s. 1-26, format: 290 x 210 mm (3 egzemplarze, tylko cz. I)

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
secretary@jewishinstitute.org.pl
www.jewishinstitute.org.pl