Żebraków z getta można było podzielić na trzy...

Żebraków z getta można było podzielić na trzy kategorie. Pierwsza kategoria to żebracy mieszkaniowi, do których należały głównie stare kobiety i dzieci, choć nie brak było starców, a nawet młodych mężczyzn i chłopców – chodząc brudni w łachmanach, starali się wzbudzić litość swym wyglądem, prosili w błagalny, jęczący sposób, odwołując się do sumienia i Boga, płacząc i stękając. Niektórzy nosili ze sobą koszyki i dzbanki, aby zbierać po kartoflu czy cebuli. Metody żebraków były rozmaite – niektórzy nachalnie stukali w drzwi i nawet złorzeczyli.

Autor zebrał wszystkie swoje zapiski z dwóch lat od 1939 do 1941roku w postaci dziennika prowadzonego po polsku i po angielsku „Diary” oraz krótkich artykułów. Dziennik to zapiski dotyczące oblężenia Warszawy, początków okupacji (m. in. o pracach przymusowych) oraz życia w getcie warszawskim. Diary to skrócona wersja dziennika w języku angielskim.
W pamiętniku znajdują się refleksje na temat: genezy upadku Polski – krytyka polityki przedwojennego państwa polskiego, świadka naocznego – streszczenie wypowiedzi Heinricha Heinego dotyczących Żydów i Polaków, przypomnienie prześladowań Żydów w różnych epokach, wypisy z pamiętników Ludendorffa, dotyczące Polski, refleksje o dyktaturze i dyktatorach, sytuacja demograficzna Francji w oświetleniu książki Jeana Giraudoux Pleins pouvoirs.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 35-40 (fragment)