Żebraków z getta można było podzielić na trzy...

Żebraków z getta można było podzielić na trzy kategorie. Druga kategoria to żebracy uliczni, którzy mieli swoje ustalone posterunki i te same zawołania, odwoływali się do dobroci serc żydowskich, krzywiąc przy tym nieprzyjemnie twarze, jęcząc i piszcząc. Obok żebraków pochodzenia proletariackiego albo byłych rzemieślników, zdarzali się też i inteligenci – jeden wygłaszał po niemiecku formułę, że jest uchodźcą, Żydem niemieckim i prosił o wsparcie, inny apelował do pańskiego sumienia.

Autor zebrał wszystkie swoje zapiski z dwóch lat od 1939 do 1941roku w postaci dziennika prowadzonego po polsku i po angielsku „Diary” oraz krótkich artykułów. Dziennik to zapiski dotyczące oblężenia Warszawy, początków okupacji (m. in. o pracach przymusowych) oraz życia w getcie warszawskim. Diary to skrócona wersja dziennika w języku angielskim.
W pamiętniku znajdują się refleksje na temat: genezy upadku Polski – krytyka polityki przedwojennego państwa polskiego, świadka naocznego – streszczenie wypowiedzi Heinricha Heinego dotyczących Żydów i Polaków, przypomnienie prześladowań Żydów w różnych epokach, wypisy z pamiętników Ludendorffa, dotyczące Polski, refleksje o dyktaturze i dyktatorach, sytuacja demograficzna Francji w oświetleniu książki Jeana Giraudoux Pleins pouvoirs.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 35-40 (fragment)