Żebracy w getcie nie dają minuty spokoju – puk...

Żebracy w getcie nie dają minuty spokoju – pukają do drzwi, obchodzą podwórza, zaczepiają ludzi na ulicy, starają się wzbudzić litość piszczeniem, lamentowaniem, krzykiem, czy patetycznymi przemówieniami.

Autor zebrał wszystkie swoje zapiski z dwóch lat od 1939 do 1941roku w postaci dziennika prowadzonego po polsku i po angielsku „Diary” oraz krótkich artykułów. Dziennik to zapiski dotyczące oblężenia Warszawy, początków okupacji (m. in. o pracach przymusowych) oraz życia w getcie warszawskim. Diary to skrócona wersja dziennika w języku angielskim.
W pamiętniku znajdują się refleksje na temat: genezy upadku Polski – krytyka polityki przedwojennego państwa polskiego, świadka naocznego – streszczenie wypowiedzi Heinricha Heinego dotyczących Żydów i Polaków, przypomnienie prześladowań Żydów w różnych epokach, wypisy z pamiętników Ludendorffa, dotyczące Polski, refleksje o dyktaturze i dyktatorach, sytuacja demograficzna Francji w oświetleniu książki Jeana Giraudoux Pleins pouvoirs.
Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 35-40 (fragment)