"Wyspy" w getcie położone były nastę...

"Wyspy" w getcie położone były następująco:
1) czworobok ulic: Leszno parzysta (od Żelaznej do Karmelickiej) - Karmelicka nieparzysta aż do Nowolipia - Nowolipie (obie strony) do Żelaznej - odcinek Żelaznej do Leszna. Były tam warsztaty i domy mieszkalne firm W.C.Toebbens oraz Schultz i s-ka. Była mała odnoga od Nowolipia w Smoczą parzystą do Nowolipek. Razem z "dzikimi" mieszkało na tej "wyspie" 15 tys. osób.
2) Na północ od tego czworoboku, za "dzikimi" ulicami: Mylną, połową Nowolipia, Nowolipek, Dzielną, Pawią i połową Zamenhofa, leżała ul. Gęsia, która przedzielona była murem od Smoczej do Franciszkańskiej. Za ulicą Gęsią leżała druga "wyspa" tzw. właściwe getto, z Radą, niepotrzebną pocztą oraz komendą reszty ŻSP. Był to czworobok ulic: Gęsiej parzystej – Smoczej – Szczęśliwej – Niskiej i Nalewek do Franciszkańskiej – Gęsiej, z ulicami wewnętrznymi: Zamenhofa (odcinek), Kupiecką, Wołyńską, Miłą, Muranowską, Ostrowską, Lubeckiego, Niską i Stawek. "Wyspa" ta liczyła około 25 tys. dusz, zamieszkiwali ją przeważnie placówkarze oraz pracownicy kilku mniejszych warsztatów, "dzicy" oraz należący do „Werterfassung” t.j. urzędu SS zajmującego się wywiezieniem mebli i rzeczy po wysiedlonych Żydach.
3) Trochę na uboczu leżała 3 wyspa, trzeci czworobok: Nalewki (od Franciszkańskiej do Świętojerskiej), Świętojerska – Bonifraterska – Franciszkańska – Nalewki (z ul. Wałową). Leżały tam warsztaty tzw. "szczotkarzy" pod nadzorem Wehrmachtu. Tam Żydom było względnie najlepiej. Mieszkało tam około 7-8 tys. dusz.
4) Poza tym była jeszcze jedna "wyspa" w dawnym "małym getcie": ul. Pańska, Prosta, Ceglana i Waliców; były tam warsztaty krawieckie, należące do firmy W.C. Toebbens; liczyła ona około 5 tys. dusz wraz z "dzikimi". Z wyspą tą najtrudniej było komunikować się, prawie że była zupełnie oderwana.

302/49

Henryk Rudnicki
ur. 1899?

Historia martyrologii i wykończenia getta warszawskiego anno domini 1942

Opis akcji deportacyjnej latem 1942 r., organizacja tzw. szopów, udział Żydowskiej Służby Porządkowej w przeprowadzaniu wysiedleń.
Losy autora: 16 VIII 1942 r. znalazł się z żoną na Umschlagplatzu, udało mu się wydostać, natomiast jego żona została wywieziona do obozu zagłady. Opis obozu zagłady w Treblince.
Selekcja mieszkańców getta w tzw. kotle we wrześniu 1942 roku. Warunki życia w getcie szczątkowym. Powstanie w getcie warszawskim. Obraz powstania w polskiej prasie konspiracyjnej i opinie Polaków o powstaniu. Ujawnienie mordu katyńskiego (autor uważa Katyń za niemiecką prowokację). Położenie Żydów ukrywających się po tzw. aryjskiej stronie. Afera Hotelu Polskiego. Refleksje nad dziejami narodu niemieckiego.

Autor opuścił getto w styczniu 1943 r., pisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Opis obozu zagłady w Treblince (uzupełniony w grudniu 1944 r.) i powstania w getcie nie opierają się na bezpośrednim świadectwie autora. Brak strony zawierającej plan Umschlagplatzu. Pamiętnik został przekazany do Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w 1946 r. przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych