Wyjście z kanałów. Grupa złożona z patrolu ako...

Wyjście z kanałów. Grupa złożona z patrolu akowców, trzech ukrywających się w kanałach Polaków i dwóch Żydów z bunkra, wyszła z kanałów na Żoliborzu późną nocą. Sierżant prowadzący patrol wprowadził Goldsteina i Daniela do sztabu powstańców żoliborskich. Przede wszystkim zaprowadzono ich do łaźni. Czyści, przebrani w suche ubranie, zasnęli kamiennym snem w prawdziwym łóżku. Nazajutrz okazało się, że walki na Żoliborzu właściwie już ustawały. Niemcy zaprzestali prawie zupełnie bombardowań. Czuło się, że czas oporu ostatniego przyczółka Powstania Warszawskiego jest policzony. Rozpoczęto już rozmowy z Niemcami o poddaniu się. O tym wszystkim poinformował Goldsteina i Daniela oficer (prawdopodobnie dowódca oddziału) sztabowy. Powiedział, że oddział musi się poddać, gdyż nie ma już broni ani jedzenia. Już nie mogą też liczyć na pomoc. Niemcy zgromadzili nad Wisłą ogromne siły. Przechwycili zrzuty broni dla powstańców i rozbili oddział polskich żołnierzy (przy wojsku radzieckim), który usiłował przyjść im z pomocą. Na zakończenie oficer powiedział, że według niego Goldstein i Daniel powinni wrócić do bunkra. Jest to jedyna dla nich, Żydów z numerami z Oświęcimia, szansa na przeżycie. Dwaj mężczyźni zostali jeszcze przez trzy dni wśród powstańców, którzy dzielili się z nimi wszystkim co mieli po bratersku. Trzeciego dnia, przed wieczorem, rozpoczęły się przygotowania do powrotu. Daniel i Goldstein dostali na drogę dwie paczki z jedzeniem, papierosy, latarkę elektryczną i zeszli, serdecznie żegnani, zamaskowanym zejściem do kanału. Do bunkru dotarli po wielu godzinach bardzo ciężkiej drogi.