Witold Góra spotyka dwóch mężczyzn, jeden jest...

Witold Góra spotyka dwóch mężczyzn, jeden jest w uniformie z elektrowni; obu zna z widzenia. Witają się, znajomy daje do zrozumienia, że rozpoznaje Witolda, wie, że jest Żydem i „to będzie kosztować”. Witold namawia, żeby weszli porozmawiać do bramy zburzonego budynku. Myśli, żeby szantażystów zaatakować cegłą; proponuje dwieście złotych, ale mężczyzna w uniformie, Mąka, stwierdza, że to za mało. „No to ja mówię: ‘A zresztą, dam panu dziesięć tysięcy złotych. Pójdziemy do telefonu, ja zadzwonię do elektrowni, tam mam kolegów, nie wszyscy są takie skurwysyny jak pan, zaraz przyniosą pieniądze’. I jemu zrobiło się miękko”. Mąka godzi się na dwieście złotych, bierze pieniądze, ale Witold widzi, że jest markotny, proponuje, żeby weszli do knajpy. Drugi elektryk zamawia obfity obiad, „kotlety wieprzowe z ziemniakami, z kapustą (…), pół litra wódki, trzy piwa, wydał prawie dwa tysiące złotych. A ten Mąka mówi: ‘No jak można ze znajomym takie coś robić’. Wypiliśmy, siedzimy, to mi się trafiło, jak ślepej kurze ziarno, podjadłem sobie”. Wychodzą z knajpy, Mąka kupuje Witoldowi paczkę papierosów, bo „zostawiliśmy inżyniera bez grosza, bez papierosa”. Kiedy mają się już rozstać, Mąka otwiera teczkę i pokazuje dużą ilość chrzanu; sugeruje, że to dodatek do dużej ilości mięsa, którą ma w domu. Zbliża się Wielkanoc; Mąka zaprasza Witolda do siebie, podaje mu adres: „Jeżeli pan do mnie nie przyjdzie na Święta, to ja będę pana wrogiem na całe życie”. Drugi elektryk także podaje adres i zaprasza: „…jak pan będzie miał kłopoty ze spaniem (…), zawsze jest dom dla pana otwarty, jak potrzeba”. Witold przychodzi na święta do Mąki, który przy drzwiach prosi, żeby nie zdradził historii szantażu jego zaproszonemu w gości bratu. Witold przez trzy dni objada się na zapas. „A u tego drugiego, to chyba z 16 razy spałem. To był ten ostry szantaż, który miałem”.