W schronie podziemnym przy Gęsiej 30 było cora...

W schronie podziemnym przy Gęsiej 30 było coraz ciężej. W dusznej klitce zamiast obliczonych 12 osób było 30, a ludzie wciąż nadbiegali z płonących schronów górnych. Przyjmowano ich nie tylko ze względów ogólnoludzkich, ale także że strachu, żeby w rozpaczy nie wydali schronu Niemcom. Stworzyło to wprost nieludzkie warunki bytowania. Żywność się wyczerpywała, powietrza nie było, dół kloaczny powiększał się. W schronie przebywali kilkanaście dni, wychodząc na powietrze tylko nocą. Za dnia siedzieli w absolutnej ciszy; niejednokrotnie słyszeli kroki Niemców nad swoimi głowami.

Łazarz Menes
1910-1979

Wspomnienia

Przebieg wysiedlenia z getta warszawskiego do obozu zagłady w 1942 roku. System kart pracy, które miały gwarantować przeżycie, ale nie były honorowane. Próby ukrywania się w schronach. Akcje wysiedleńcze w styczniu i kwietniu 1943 roku. Przeżycia mieszkańców schronów po wybuchu powstania.

Autor ukrywał się w schronach do sierpnia 1943 r., następnie przedostał się na tzw. aryjską stronę, gdzie korzystał z pomocy żony-katoliczki. Po wojnie został adwokatem w Warszawie.

Maszynopis, s. 1-19, format: 290 x 210 mm, jęz. polski

Pamiętnik autoryzowany 18 kwietnia 1964 roku.

<b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego</b>
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
<a href=\\\"mailto:secretary@jewishinstitute.org.pl\\\">secretary@jewishinstitute.org.pl</a>
<a href=\\\"http://www.jewishinstitute.org.pl\\\">www.jewishinstitute.org.pl</a>