W pierwszych dniach sierpnia 1944 Benedykt Mün...

W pierwszych dniach sierpnia 1944 Benedykt Münz dostaje od Starostwa Grodzkiego kilka godzin na przeprowadzkę z Tucholskiej 19, który to dom został przeznaczony na szpital. Dostają inne mieszkanie, na ul. Tucholskiej 14. Münz zgłasza się do Naczelnego Lekarza Wojskowego, jako wykształcony mechanik-laborant. Pomaga także przy urządzaniu szpitala na Tucholskiej 19. Jest świadkiem zbombardowania szpitala na Tucholskiej, a także na Kniaźnina i na Dygasińskiego, jednak on i jego rodzina wychodzą cało. Münz pomaga przy odkopywaniu zasypanych, jego córka Sylwia – przy noszeniu i opatrywaniu rannych. Münz i jego żona mieszkają na Tucholskiej 14, przeżywają bombardowania sąsiednich budynków. Głodują, żywiąc się sucharami. Mają problemy z wodą. Münz gasi dwukrotnie pożar domu, wychodząc na dach pod obstrzałem.

W ostatnią noc przed kapitulacją dowództwo AK nakazuje im opuścić piwnicę przy Tucholskiej 14. O 2.00 nad ranem przenoszą się pod obstrzałem do fortu (prawdopodobnie Fortu Sokolnickiego), gdzie rano Münz przeżywa dramatyczną scenę - na teren fortu wpada granat, który zabija mężczyznę, stojącego w pobliżu. Rano następuje kapitulacja.

Po kapitulacji Münz z chorą żoną i teściową idą w pieszym pochodzie przez całą Warszawę, a następnie jadą koleją do obozu w Pruszkowie. Podczas segregacji rozdzielają ich z córką, która nie odnalazła się do chwili spisywania relacji.