W międzyczasie uruchomiono tramwaj elektryczny...

W międzyczasie uruchomiono tramwaj elektryczny w mniejszym masztabie, ale prawie wszystkich linii, gdyż z powodu działań wojennych druty i słupy elektryczne jak i inne inwestycje były uszkodzone w znacznej części. Gazownia po dłuższej przerwie zaczęła w ograniczonych ramach, stopniowo działać, ale woda i kanalizacja z powodu surowej zimy, choć energicznie doprowadzano filtry do porządku, nie funkcjonowały normalnie, a w dzielnicy żydowskiej tylko hydranty uliczne były czynne, gdzie na przykład na ulicy Franciszkańskiej trzeba było w okropny mróz stać na ulicy w ogonku, aby nabrać kubeł wody.

Autor rozpoczyna pamiętnik od wspomnień z okresu I wojny światowej
(ewakuacja na Syberię i powrót przez Amerykę do kraju po rewolucji).
Następnie opisuje losy Żydów Warszawy podczas wojny, przeplatając
wspomnienia rozważaniami historiozoficznymi.
Mówi o oblężeniu Warszawy w 1939 roku, antyżydowskich rozporządzenia władz
okupacyjnych, przesiedleniach Żydów z prowincji do Warszawy, działalności
Żydowskiej Służby Porządkowej i agentów gestapo, warunkach życia w getcie,wielkiej akcji likwidacyjnej w 1942 r. Opisuje także Umschlagplatz, wyjaśnia na czym polega organizacja
szopów. Mówi o selekcjach pracowników szopu, także przywołuje opowieści uciekinierów z Treblinki. Autor z żoną przetrwał w szopie szczotkarskim, jego syn został
wywieziony. Autor opuścił getto i ukrywał się z żoną po aryjskiej stronie.
Pamiętnik był pisany w ukryciu. Autor wraz z żoną przeżył wojnę
(zarejestrował się jako Kalman Rotgeber). W 1945 r. przekazał pamiętnik
do Żydowskiej Komisji Historycznej w Warszawie.
Maszynopis, s. 1-215, format: 290 x 210 mm.
Odpis: maszynopis (dublet)
Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 424-425
(fragmenty); Karol Lewap, Pamiętnik z okresu okupacji, Kalendarz
Żydowski-Almanach, 1995-1996, s. 212-131 (fragmenty)