U Ewy Leszkiewicz autorka spała na podłodze na...

U Ewy Leszkiewicz autorka spała na podłodze na wiązce słomy. Leszkiewiczowa miała niewidomego męża, który rozmawiał z autorką na tematy okupacyjne. Nie wiedząc, że autorka jest Żydówką, mawiał, że okropne rzeczy ten Hitler robi, ale jedną dobrą rzecz zrobił, że tych wszystkich Żydów wymordował, bo Żydzi wołali „wasze ulice, nasze kamienice”. Leszkiewiczowa nie była antysemitką, była dobra jak anioł. Była bardzo biedna. Brała kości z obiadu od lokatorów domu i na nich gotowała zupę. Wybierała szkło po śmietnikach i sprzedawała na targu. Jedzenie, które udawało jej się kupić, dzieliła po równo na ich troje.

Archiwum Yad Vashem
Relacja 03/3481

Zeznanie Marii Rozenberg, z pierwszego małżeństwa Franka Rakower, z domu Franka Brodaty, urodzonej w Warszawie o przejściach w getcie warszawskim, ucieczce z transportu do Treblinki i przeżyciach w ukryciu w Warszawie i okolicy.

Skrótowy opis pobytu w getcie; wykrycie bunkra w czasie powstania w getcie; ucieczka z pociągu jadącego do Majdanka; ukrywanie się na wsi; aryjska strona w Warszawie; praca nauczycielki religii w wiejskiej szkole; odzyskiwanie majątku po wojnie; praca w Komitecie Żydowskim w Warszawie; poszukiwania rodziny; emigracja;

Zeznanie nagrane w kwietniu 1971 r. przez Miriam Thau.

Maszynopis, s. 1-24, format: 290 x 210 mm, jęz. polski