"Szóstego września zebrano większą część...

"Szóstego września zebrano większą część ludności zamieszkującej w getcie na przestrzeni kilku ulic położonych niedaleko Umschlagplatzu. (pamiętam Lubeckiego, Zamenhofa i Gęsią). Na skrzyżowaniu tych dwóch ostatnich ulic czekałam z moim mężem i dzieckiem wraz z trzema tysiącami innych osób. Po kilku godzinach okazało się, że trzydzieści tysięcy ludzi będzie mogło pozostać w getcie i przydzielone im zostaną specjalne numery, które nazywano „numerami życia”. Wszyscy inni mieli być wysiedleni. Kilku Niemców zaopatrzonych w pejcze sortowało ludzi. Decydowali kto ma odejść na lewą, a kto na prawą stronę. Lewa strona była równoznaczna z wysiedleniem, a więc z wyrokiem śmierci. Żadnych dokumentów nie sprawdzano i nie zwracano na nie uwagi nawet gdy ktoś próbował je pokazywać. W grupie, w której znajdowaliśmy się, niemiecki żandarm pytał czasami o zawód. Im bliżej byłam niego, tym bardziej byłam niespokojna. Trzymałam mojego małego za rękę. Ludzie, którzy mieli dzieci, zostawali z reguły odsyłani na lewą stronę, na wysiedlenie. Próbowałam Julka zasłonić moim płaszczem, który przewiesiłam przez ramię. Wiedziałam, że Niemiec zauważył ten manewr i ogarnęło mnie przerażenie. Nagle zapytał Kubę o jego zawód, po czym skierował nas wszystkich na prawą stronę. Kaprys Niemca w tym momencie uratował cała nasza trójkę od śmierci. Tego dnia postanowiłam nigdy więcej nie poddawać się takiej selekcji i chować się zawsze wraz z dzieckiem bez względu na skutki."