Szliśmy ulicami Warszawy na Długą do Hotelu Po...

Szliśmy ulicami Warszawy na Długą do Hotelu Polskiego, szliśmy tak jak dawniej przed wojną, ale to była nasza ostatnia wspólna droga. Było pełno Żydów bez opasek, kobiety ubrały się w najlepsze rzeczy, na miejscu była kawiarnia, można było wypić kawę. Wszyscy ją pili. Był to przedsmak wolności. Ludzie nagle sobie przypomnieli, że są ludźmi, więc rozmawiali. Rano przyjechały nie autobusy tylko budy. Wiedziałam, że jest już po wszystkim. Wiedziałam, że ja mu to ułatwiłam. Własnymi rękami- on tego chciał, lecz przecież gdyby nie ja, nie wiedziałby że tędy można uciec od życia