Rodzice zawsze oddawali Janinie najlepszą częś...

Rodzice zawsze oddawali Janinie najlepszą część jedzenia. Janina nie mogła patrzeć, jak chudną w oczach i czasem odmawiała jedzenia. Przekonywali ją, że nie są głodni -matka, że jadła podczas gotowania, a ojciec, że przekąsił coś na mieście.
Janina przełykała, więc jedzenie i poczucie winy.

W wieku 9 lat Janina David prowadziła w Polsce spokojne życie ze swoją dobrze prosperującą rodziną żydowską. Rok później wszyscy zmagają się z głodem w warszawskim getcie.
W swoich wspomnieniach z dzieciństwa spędzonego podczas wojny, Janina David opisuje walkę rodziny z przeciwnościami losu. Kiedy staje się jasne, że nikt nie przeżyje, 13-letnia dziewczynka opuszcza getto, by zamieszkać z zaprzyjaźnioną rodziną - polską kobietą i urodzonym w Niemczech mężczynzą. Gdy pobyt tam staje się zbyt niebezpieczny Janina zostaje wysłana do klasztoru katolickiego, gdzie żyje w ciągłym strachu przed zostaniem wykrytym.