Po kilku tygodniach wszystkich młodocianych je...

Po kilku tygodniach wszystkich młodocianych jeńców odesłano z Muhlberg do obozu w Brockwitz, gdzie za dnia pracowali w fabrykach. Wieczorem wracali do baraków i zaczynało się obozowe życie, gra w karty, przy czym dochodziło do kłótni. Żydowscy chłopcy nie brali udziału w bójkach i być może właśnie to wzbudziło podejrzenie kilku polskich chłopców. Rozpoczęli nagonkę na papierosiarzy, dokuczali im, zabierali paczki żywnościowe. Pod groźbą wydania Niemcom Zenek i Paweł musieli czyścić buty awanturnikom. Wieści o szykanach dotarły do pobliskiego obozu jeńców oficerów polskich z 39 roku. Pewnego dnia w obozie młodzieżowym zjawił się polski oficer i ostro wystąpił przeciw awanturnikom. Nie poskutkowało. O sprawie dowiedział się niemiecki naczelnik obozu. Wezwani do niego żydowscy chłopcy, przygotowani na najgorsze, przyznali się do swego pochodzenia. Niemiec zganił polskich prześladowców i zagroził ukaraniem. Od tego czasu skończyły się szykany. Nadal jednak żydowscy chłopcy sypiali osobno.