Po 6 września 1942 zlikwidowane zostały wszyst...

Po 6 września 1942 zlikwidowane zostały wszystkie warsztaty z wyjątkiem kilku największych. Warsztaty, w których kierownikiem był Henryk Rudnicki, nie zostały zlikwidowane, lecz zabezpieczone (sichergestellt durch SS) do ewentualnego uruchomienia. W warsztatach tych nie rozpoczęto pracy - były dopiero w fazie organizowania się, lecz przysługiwały im prawa pracowników. Były to jedyne nie pracujące w getcie warsztaty, którym SS wydawało zaświadczenia. Miały produkować berety dla wojsk zmotoryzowanych, watę i wszelkiego rodzaju artykuły z wełny i przędzy. 10-osobowa legalna grupa Żydów czuwała nad mieniem zabezpieczonych warsztatów. Przydzielono im aprowizację. Wśród nich był Rudnicki. W razie uruchomienia warsztatu mieli zatrudnić więcej pracowników.

302/49

Henryk Rudnicki
ur. 1899?

Historia martyrologii i wykończenia getta warszawskiego anno domini 1942

Opis akcji deportacyjnej latem 1942 r., organizacja tzw. szopów, udział Żydowskiej Służby Porządkowej w przeprowadzaniu wysiedleń.
Losy autora: 16 VIII 1942 r. znalazł się z żoną na Umschlagplatzu, udało mu się wydostać, natomiast jego żona została wywieziona do obozu zagłady. Opis obozu zagłady w Treblince.
Selekcja mieszkańców getta w tzw. kotle we wrześniu 1942 roku. Warunki życia w getcie szczątkowym. Powstanie w getcie warszawskim. Obraz powstania w polskiej prasie konspiracyjnej i opinie Polaków o powstaniu. Ujawnienie mordu katyńskiego (autor uważa Katyń za niemiecką prowokację). Położenie Żydów ukrywających się po tzw. aryjskiej stronie. Afera Hotelu Polskiego. Refleksje nad dziejami narodu niemieckiego.

Autor opuścił getto w styczniu 1943 r., pisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Opis obozu zagłady w Treblince (uzupełniony w grudniu 1944 r.) i powstania w getcie nie opierają się na bezpośrednim świadectwie autora. Brak strony zawierającej plan Umschlagplatzu. Pamiętnik został przekazany do Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w 1946 r. przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.