Pewnego razu, podczas słoty, żydowski chłopiec...

Pewnego razu, podczas słoty, żydowski chłopiec, idąc ulicą, wszedł przez nieostrożność w kałużę i obryzgał trochę przechodzącego obok umundurowanego Niemca. Ten wpadł w szał i jak rozwścieczone zwierzę, zaczął bić bez litości okładać biczem i kopać biedaka. Następnie zmusił go, aby marynarką starł mu błoto i oczyścił buty, bijąc go przy tym cały czas. Po oczyszczeniu butów Niemiec zaprowadził go do bramy i zaczął na nowo go katować i kopać.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)