Pewnego razu jesienią, kiedy grupa Polaków zat...

Pewnego razu jesienią, kiedy grupa Polaków zatrudniana przez Niemców do pracy w getcie zasiadła do śniadania, z pobliskich ruin wypełzło kilku mężczyzn, zarośniętych i okrytych szmatami. Powiedzieli, że są ostatnimi powstańcami warszawskiego getta. Nie zdołali wyjść z towarzyszami na aryjską stronę. Prosili Polaków o pomoc. Według relacji Polaków przywódcą grupy mógł być Zacharie.

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.