O 7 rano dwóch żydowskich policjantów przyszło...

O 7 rano dwóch żydowskich policjantów przyszło, by eskortować Wattenbergów na Pawiak. 17 lipca był pięknym słonecznym piątkiem. Zaprowadzono ich początkowo do komendy na Ogrodowej, gdzie było już około 700 obywateli neutralnych krajów europejskich i Ameryki. Komisarz sprawdził ich dokumenty. Potem otoczono ich kordonem policjantów żyd. i odprowadzono na Pawiak. Na ulicy setki osób wychodziło z domów, by towarzyszyć obcokrajowcom. Na rogu Żelaznej i Leszna policja musiała rozganiać tłum pałkami. Ludzie byli pewni, że izolowanie obcokrajowców zwiastuje całkowitą zagładę getta. Kilku koleżankom Mary udało się przecisnąć przez tłum. Prosiły, by Mary o nich nie zapomniała. Gdy cała procesja doszła do Pawiaka, policjanci żyd. musieli odejść. Abie, brat Wattenbergowej zapytał odchodząc: "Jak możesz mnie zostawić?" Więźniów wpuszczano na Pawiak w kolejności alfabetycznej nazwisk. Na dziedzińcu więziennym ustawiono stół, za którym usiadł podkomisarz Orf. Brytyjczycy i Amerykanie utworzyli jedną grupę, a obywatele państw neutralnych - drugą. Rozpoczęła się prawdziwa rejestracja. Każdą osobę krótko przesłuchiwano. Jednej z kobiet pozwolono sprowadzić chorego synka, który przebywał w szpitalu w getcie. Grupę Brytyjczyków i Amerykanów wprowadzono do jednopiętrowego budynku, który dawniej zajmowali pracownicy więzienia. Umieszczono ich w kilku pokojach, po 10 osób w każdym. Obywateli państw neutralnych, okupowanych i Ameryki Płd. zostali zamknięci w celach; mężczyźni w centralnym budynku, kobiety w bloku zwanym "Serbią". Pokój, w którym przebywała Wattenbergowa z rodziną znajdował się na drugim piętrze, miał 20 m kw., na podłodze leżały sienniki. Przebywało tu 13 kobiet i ośmioletnia dziewczynka. Więźniowie mogli poruszać się z pokoju do pokoju.

Berg, Mary, Dziennik z getta warszawskiego