Niemcy podpalili getto, najpierw od góry bomba...

Niemcy podpalili getto, najpierw od góry bombami zapalającymi zrzucanymi z samolotów, później ze wszystkich czterech stron. W poszukiwaniu schronień ludzie biegali między ruinami a płomieniami. Ogień wypędził ich z kryjówek i podziemnych bunkrów. Wielu spaliło się żywcem, wielu innych udusiło. Mężczyźni, kobiety i dzieci wypełzali spod ziemi, obładowani resztkami żywności, garnkami i pościelą. Matki niosły na rekach niemowlęta, większe dzieci wlokły się za rodzicami. Ich oczy wyrażały bezgraniczny smutek i rozpacz, ból, bezradność i krzyk o pomoc. Szli, szukając schronienia pod murami, wśród ruin, które już nie płonęły.

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.