Niebawem dochodzić zaczęły słuchy, że władze o...

Niebawem dochodzić zaczęły słuchy, że władze objeżdżają getto, fotografują coś. Zatrzymują biedaków, bezdomne dzieci, na tym tle robią zdjęcia. Jednocześnie odwiedzają kawiarnie, czy to restauracje i fotografują bywalców, nierzadko zmuszając do trzymania w ręku białego pieczywa lub mięsa. Również w kawiarniach zmuszają cyniczne kobiety do tańca w stroju adamowym, robiąc również zdjęcia. Stało się jasne, że szykuje przeciw nam jakąś niecną propagandę. Gmina zakazała wystawiać w oknach sklepików białego pieczywa. Dodać należy, że za wypiek białego pieczywa i sprzedaż takowego w myśl rozporządzenia groziła kara śmierci.

Autor rozpoczyna pamiętnik od wspomnień z okresu I wojny światowej
(ewakuacja na Syberię i powrót przez Amerykę do kraju po rewolucji).
Następnie opisuje losy Żydów Warszawy podczas wojny, przeplatając
wspomnienia rozważaniami historiozoficznymi.
Mówi o oblężeniu Warszawy w 1939 roku, antyżydowskich rozporządzenia władz
okupacyjnych, przesiedleniach Żydów z prowincji do Warszawy, działalności
Żydowskiej Służby Porządkowej i agentów gestapo, warunkach życia w getcie,wielkiej akcji likwidacyjnej w 1942 r. Opisuje także Umschlagplatz, wyjaśnia na czym polega organizacja
szopów. Mówi o selekcjach pracowników szopu, także przywołuje opowieści uciekinierów z Treblinki. Autor z żoną przetrwał w szopie szczotkarskim, jego syn został
wywieziony. Autor opuścił getto i ukrywał się z żoną po aryjskiej stronie.
Pamiętnik był pisany w ukryciu. Autor wraz z żoną przeżył wojnę
(zarejestrował się jako Kalman Rotgeber). W 1945 r. przekazał pamiętnik
do Żydowskiej Komisji Historycznej w Warszawie.
Maszynopis, s. 1-215, format: 290 x 210 mm.
Odpis: maszynopis (dublet)
Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 424-425
(fragmenty); Karol Lewap, Pamiętnik z okresu okupacji, Kalendarz
Żydowski-Almanach, 1995-1996, s. 212-131 (fragmenty)